Przeglądasz kategorię:

Sacrum i Profanum

„Powieść teatralna” – Michaił Bułhakow (1965) | Wrażenia

Książki Sacrum i Profanum 27 grudnia 2020

Bułhakow od dłuższego czasu mierzył się z myślą napisania powieści związanej z tematyką teatralną, a nawet myśli te wcielał w życie, by następnie palić wszelkie swoje próby i wprawki w tym przedmiocie. Ostatecznie, około 1936 roku, zasiadł (umownie) do „Powieści teatralnej”, okraszonej również tytułem „Pamiętnika zmarłego”, której nigdy nie ukończył – mimo to ktoś ośmielił się wydać ją w czasach bardziej koniunkturalnych dla wydawania literatury w ZSRR, niejako na dzisiejszą smutną modłę publikowania wszystkiego pod znanym nazwiskiem, ponieważ gwarantuje pewny…

Przejdź do pełnego tekstu

„Final Fantasy VI” (1994) | Recenzja

Gry wideo Sacrum i Profanum 26 grudnia 2020

Do „Final Fantasy VI” podchodziłem świadom tego, że w przeróżnych rankingach na „najlepszego Fajnala” pozycja z „szóstką” na końcu regularnie ląduje na podium, kiedy wszystkie poprzednio ograne przeze mnie części są raczej daleko w tyle. Nie oczekiwałem jednak wiele – wszak czegoż można się spodziewać od dwuwymiarowej gry na 16-bitową konsolę, której cykl życia powoli zmierzał ku końcowi (w roku premiery „Final Fantasy VI” na rynku debiutowało pierwsze PlayStation, które zresztą miało stać się dla serii nowym domem)? Z takim…

Przejdź do pełnego tekstu

„Dom nad rzeką Moskwą” – Jurij Trifonow (1976) | Wrażenia

Książki Sacrum i Profanum 25 października 2020

„Dom na nadbrzeżu”, to słynny budynek mieszkalny położony niemal w centrum Moskwy, którego budowę zakończono w 1931 roku, i który przeznaczony był dla radzieckich elit. Dom ten stał się słynny nie przez swoje luksusy czy projekt architektoniczny, lecz przez to, że relatywnie często dochodziło w nim do zmian lokatorskich. W latach 1932–1939 aresztowano ponad 700 mieszkańców tego domu, spośród których aż 300 zostało rozstrzelanych. Jurij Trifonow żył w Domu na nadbrzeżu właśnie w tych niepewnych latach, i choć jego „Dom…

Przejdź do pełnego tekstu

„Borat Subsequent Moviefilm” (2020) | Recenzja

Filmy i seriale Sacrum i Profanum 24 października 2020

Powrót „Borata” był nagły i zaskakujący, bo któż mógł się spodziewać, że Sacha Baron Cohen, po 14 latach od premiery pierwszej odsłony przygód pewnego kazachskiego dziennikarza, powróci do tamtej kontrowersyjnej konwencji? Pieniądze jednak postanowił wyłożyć Amazon, zyskując w zamian wyłączność w dostępie do filmu na swojej platformie Prime Video, zaś Cohen wraz z innymi napisał szybko scenariusz, odnoszący się do wszystkich najważniejszych wątków amerykańskiego życia publicznego Anno Domini 2020. Jak łatwo odgadnąć, film pełen jest wątków związanych z wyborami prezydenckimi…

Przejdź do pełnego tekstu

„Meddle” – Pink Floyd (1971) | Recenzja

Muzyka Sacrum i Profanum 15 października 2020

Przez wiele lat miałem duży problem z Floydami. Wszyscy naokoło mówili, jacy to oni nie wspaniali, ale nigdy nie potrafiłem się przekonać do ich stylu, który wydawał mi się po prostu nijaki. Cóż, widocznie do pewnych rzeczy trzeba dojrzeć, a owe dojrzewanie nie zawsze jest skorelowane z wiekiem. W moim przypadku muzykę Floydów zrozumiałem dopiero po osłuchaniu się z innymi gigantami rocka progresywnego, na czele z Yes, King Crimson czy Gentle Giant. Dopiero wtedy zaskoczyło, choć dla osiągnięcia tego efektu…

Przejdź do pełnego tekstu

„Limbo” (2010) | Recenzja

Gry wideo Sacrum i Profanum 11 października 2020

„Limbo” powstało w okresie, w którym rynkiem gier targała moda na „indie”, gry „niezależne”, będące dobrą odskocznią od coraz bardziej schematycznych i powtarzalnych gier AAA. Była to zatem jedna z tych małych produkcji współtworząca ów nurt, który potem tak bardzo przybrał na intensywności, że aż stał się nieprzyjemnym potokiem brei o różnej konsystencji. I choć wielu twórców starało się później naśladować stylistykę „Limbo”, nikomu nie udało się nawet zbliżyć do pierwowzoru (stąd to trywialne obrazowanie powyżej). Tak, po 10 latach…

Przejdź do pełnego tekstu

„Football Manager to moje życie. Historia najpiękniejszej obsesji” (2012/2020) | Recenzja

Książki Sacrum i Profanum 5 września 2020

Przywołuję ten obraz z przeszłości z zaskakującą łatwością – głęboka zima gdzieś na wsi, jestem dopiero co po gorącej kąpieli, która spłukała brud z mojego młodego, jeszcze niewinnego ciała, ubrany w szlafrok, z zaczesanymi do tyłu mokrymi włosami, zasiadam przed kineskopowy ekran monitora, by za chwilę stoczyć bój o mistrzostwo Polski w piłce nożnej, jako menedżer jednego z topowych, rodzimych klubów. To powyższego celu obrałem sobie raczej niezbyt złożone, ale niezwykle swojskie narzędzie – Ligę Polską Manager 2000. I, co…

Przejdź do pełnego tekstu