Lubię kolekcjonować fotografie dzieci trzymających martwe ryby. Nie wynika to z działalności zawodowej, lub, nie daj Boże, dewiacji na tle seksualnym – po prostu, przejawiam najzwyczajniejsze w świcie zamiłowanie do absurdu. Jest coś urzekającego w zdjęciu pięcioletniej dziewczynki uśmiechającej się od ucha do ucha, która trzyma (małymi zakrwawionymi paluszkami) leszcza lub okonia za pokrywę skrzelową. Czy muszę dodawać do opisu wyłupiaste oczy ryby i piętrzący się nad nią zastęp much? Mam już 126 tym podobnych zdjęć. Mam także coraz większy…
