Przeglądasz kategorię:

Sacrum i Profanum

„Catherine: Full Body” (2019) | Recenzja

Gry wideo Sacrum i Profanum 17 sierpnia 2020

Czułem się wyjątkowo dziwnie, rozpoczynając przygody Vincenta, głównego bohatera „Catherine: Full Body”, ponieważ by zrozumieć Vincenta oraz położenie, w jakim się znalazł, nie musiałem silić się na nadmierną empatię – Vincent jest odwzorowaniem wielu „niepożenionych” mężczyzn po 30-stce, żyjących w dżunglach miast krajów rozwiniętych, więc w wielu aspektach jego postać wydała mi się nad wyraz znajoma, a wręcz lustrzana. Nie zdobędę się oczywiście na tworzenie zestawień z podobieństwami, a czym prędzej przejdę do nakreślenia fabuły: Vincent, 32-letni pracownik bliżej niesprecyzowanej…

Przejdź do pełnego tekstu

„The Legend of Zelda: Breath of the Wild” (2017) | Recenzja

Gry wideo Sacrum i Profanum 22 lipca 2020

Na samym początku tajemniczy, choć zarazem dobrze znany głos szepcze głównemu bohaterowi: „open your eyes” – otwórz oczy. Nie jest to zwrot w żadnej mierze karcący, nakazujący zmianę jakiegoś postrzegania, lecz prośba – tak do świata, jak i samego Linka. Nasz bohater pogrążony jest w śnie trwającym sto lat. Prośba zostaje wysłuchana, i Link budzi się ze snu – w tym miejscu rozpoczyna się nasza przygoda z „The Legend of Zelda: Breath of The Wild”. Myślę, że powyższe słowa –…

Przejdź do pełnego tekstu

„Dragon Quest” (1986) | Recenzja

Gry wideo Sacrum i Profanum 13 lipca 2020

U zarania elektronicznej rozrywki wiele było prób przeniesienia na ekrany konsol i komputerów systemów RPG, czyli wydanych w formie książkowej zestawów zasad pozwalających odgrywać w całkiem realnym świecie wyimaginowane role. Spośród tych projektów zaangażowanemu i rozeznanemu w temacie graczowi mogą przyjść na myśl przede wszystkim dwa tytuły: wydana w 1980 roku „Ultima”, oraz opublikowane rok później „Wizardy”; były to gry na tyle znaczące, że doczekały się one na przestrzeni kolejnych 40 lat (sic!) wielu kontynuacji. Nie trzeba chyba wyjaśniać, jakie…

Przejdź do pełnego tekstu

„Final Fantasy V” (1992) | Recenzja

Gry wideo Sacrum i Profanum 5 lipca 2020

Do „Final Fantasy V” przystąpiłem z marszu, zaraz po ukończeniu solidniej i świetnie zremasterowanej części IV. Takie ogrywanie relatywnie podobnych do siebie gier bezpośrednio po sobie ma tę wadę, że przy poznawaniu nowego tytułu szybciej dopada mnie znużenie, sama zaś gra potrafi „przeleżeć” kilka miesięcy, zanim na powrót do niej wrócę (co nie sprzyja angażowaniu się w fabułę). W przypadku „Final Fantasy V” owa przerwa znów wystąpiła, ale aż po 20 godzinach rozgrywki; wspomniane wyżej uczucie znużenia nie nastąpiło tak…

Przejdź do pełnego tekstu

„The Legend of Zelda: Link’s Awakening” (2019) | Recenzja

Gry wideo Sacrum i Profanum 21 czerwca 2020

Wydany w 1993 roku na przenośną Game Boy „The Legend of Zelda: Link’s Awakening” to absolutny majstersztyk, stawiany w wielu rankingach „najlepszej gry na GB/GBC” na pierwszym miejscu, a zarazem godny następca wydanej zaledwie rok wcześniej na znacznie mocniejszą platformę (SNES) „The Legend of Zelda: A Link to the Past”. Trudno orzec, co skłoniło włodarzy z wielkiego „N” do zaserwowania użytkownikom Nintendo Switch zremasterowanej wersji tego kultowego tytułu – być może to, że kolejnymi po „Link’s Awakening” grami z serii…

Przejdź do pełnego tekstu

„Okja” (2017) | Recenzja

Filmy i seriale Sacrum i Profanum 13 czerwca 2020

Ten, który skusił się na seans z „Okją” słysząc, że jest to film scenice – fiction, mógł po napisach końcowych srogo się zawieść; nie ma bowiem w „Okji” zarówno ani grama „scenice”, jak również „fiction”; tak jak bowiem „Folwark zwierzęcy” był antyutopią krytykującą system komunistyczny, w którym mieliśmy okazję poznać perypetie zwierząt, które żyły w pewnym gospodarstwie, i rychło okazało się, że choć wszystkie z nich są „równe”, to jedne są jednak „równiejsze”, tak „Okja” jest alegorią współczesnego świata, zdominowanego…

Przejdź do pełnego tekstu

„E. E.” – Olga Tokarczuk (1995) | Wrażenia

Książki Sacrum i Profanum 25 maja 2020

Początek XX wieku, Breslau; Erna Eltzner, młoda dziewczyna u początku kobiecości zaczyna przejawiać umiejętności mediumiczne; jej matka w porozumieniu z przyjacielem rodziny Eltznerów (a nader wszystko przyjacielem matki), Walterem Frommerem, zaczyna organizować seanse spirytystyczne, na których pojawia się starzejący się lekarz, dr Löwe, dopiero co owdowiała Pani Schatzmann, jej syn Artur, student zainteresowany psychiatrią, a później także wiele innych osób. Początki opowieści, to spokojne, może nawet i mozolne wprowadzanie czytelnika w świat i życiorysy poszczególnych bohaterów, być może trochę pokrętne,…

Przejdź do pełnego tekstu