Wyobraźcie sobie, że jest spokojne sobotnie popołudnie, a wy siedzicie sobie w waszych domach i mieszkaniach, kontemplując samotność, niczym dzieło sztuki. Tak właśnie wyglądała moja sobota, wolna od trosk i nacechowana dużą dozą egoizmu. Kiedy więc zadzwonił dzwonek do drzwi, nie ruszyłem się z miejsca, poprzestając na nerwowym podrygu i niepokoju, który rychło zastąpiła myśl, że to pewnie żebrak, który w trosce o rzeczywiste potrzeby lub własny nałóg, postanowił nawiedzić moje skromne progi. Ale dzwonek zadzwonił drugi i trzeci raz…
